Płaczę i nic

Pewnego razu, gdy miałem 16 lat, spotkałem chłopca imieniem Lou

Ja miałem oczy zielone, w czasie gdy jego mieniły się błękitem

Gdy widziałem jego twarz, wiedziałem, że moja miłość jest prawdziwa

Skąd mogliśmy wiedzieć, że ta miłość tak nas przygnębi

Wtedy zrobili z nas gwiazdy, trzymali nas od siebie z daleka

Nazwali mnie kobieciarzem, powiedzieli, że młoda kobieta skradła jego serce

Mimo tego bólu, razem pozostawaliśmy silni

Myślałem, że nic więcej nie może pójść źle

Chłodnego, jesiennego dnia, wróciłem do domu z pracy

Byłem trochę podenerwowany nie widząc twojego bezczelnego uśmieszku

Biegałem po naszym domu, myśli przewijały się przez moją głowę

Znalazłem cię w naszym pokoju, wiszącego tam bez życia

Mimo, że moje serce było złamane, oni nadal mnie ukrywali

Nie byłem tą samą osobą odkąd umarła połowa mnie

Nie pozwolili mi powiedzieć prawdy, poślubili mnie kobiecie

Parę lat po tym, urodziło nam się piękne dziecko

Kiedy nasz syn miał pięć lat, w chłodny, jesienny dzień

Przyszedł do mojego pokoju i spytał „Czemu płaczesz w ten sposób?”

Odpowiedziałem mu, szlochając, czując beznadziejne przygnębienie

„Pewnego razu, gdy miałem 16 lat, spotkałem chłopca imieniem Lou

~*~*

To jest cudowne !

Nie ja to pisałam.

ale postanowiłam opublikowac na tym blogu ;D

PROSZĘ. 
JĘSLI PRZECZYTAŁAŚ/ŁEŚ - SKOMENTUJ. 
BARDZO MI ZALEŻY <3